Wiadomości wstępne!!!!!!!!!

Hydrostatyka (z gr. hydōr - "woda" + statikos - "powodujący stanie") — dział mechaniki płynów zajmujący się badaniem cieczy w stanie spoczynku oraz warunków pozostawania w spoczynku cieczy znajdującej się w polu sił masowych.

Siłami masowymi są siły, których wartość jest proporcjonalna do masy ciała, czyli siły grawitacyjne oraz sił bezwładności. Pomimo że istnieje odrębna dziedzina nauki zajmująca się jedynie statyką gazów (aerostatyka), ze względu na liczne pokrewieństwa (zarówno w samych zjawiskach, jak i ich opisach), często ciecze i gazy są rozpatrywane wspólnie (mechanika płynów).

Współcześnie podstawowym zagadnieniem hydrostatyki jest określenie skalarnego pola ciśnienia w cieczy znajdującej się w spoczynku. Ciśnienie opisuje równanie:

gdzie:

• f — wektorowe pole jednostkowych sił masowych (siła działająca na jednostkę masy cieczy),
• ρ — gęstość cieczy,
• p — ciśnienie.

Zależność ta może być wyprowadzona z równania Naviera-Stokesa przy założeniu, że prędkość jest równa zero. Spełnione ono jest zarówno dla płynów nieściśliwych czyli idealnych cieczy jak i dla płynów ściśliwych; rzeczywistych cieczy i gazów.

Prawo Paskala

Hydrostatyka w krótkim ujęciu:

Prawo Pascala: Ciśnienie wewnętrzne cieczy, jest jednakowe w każdym punkcie cieczy i równe ciśnieniu zewnętrznemu.

Ciśnieniem nazywamy stosunek siły do powierzchni, na jaką działa ta siła.
Jednostką ciśnienia jest 1 paskal (1 Pa), jest to ciśnienie gdy siła 1N działa na 1m² powierzchni.
Ponieważ ciśnienie 1Pa jest małe, w praktyce posługujemy się hektopaskalem.
1 hektopascal = 100 paskali

PRASA HYDRAULICZNA

Prasa hydrauliczna swe działanie opiera na prawie Pascala. Zbudowana jest z dwu cylindrów o różnych średnicach, połączonych przewodem przez który może przepływać ciecz. W każdym z cylindrów znajduje się tłok. Siła wywierana na tłok przez cisnącą ciecz jest proporcjonalna do pola powierzchni tłoka.

Widzimy, że siła działająca na większy tłok jest F₂ jest
tyle razy większa od siły F₁, ile razy powierzchnia tłoka S₂
jest większa od powierzchni tłoka S₁

Prasy hydrauliczne służą między innymi do nadawania kształtu różnym elementom wykonywanym z blachy itp. Również hamulce hydrauliczne np. w samochodach działają na zasadzie opartej na prawie Pascala:

Ciśnienie w gazach lub cieczach jest przekazywane we wszystkich kierunkach jednakowo.

Bardzo łatwo sprawdzić, czy to prawo jest prawdziwe, wystarczy tylko strzykawka z zatkniętym otworem u dołu i podziurawiona po bokach. Napełnia się taką strzykawkę wodą, a następnie naciska tłoczek. Woda wytryskuje otworami jednakowymi strumieniami we wszystkich kierunkach. Aby sprawdzić to prawo dla gazów wystarczy nadmuchać balonik, który robi się wtedy okrągły (ciśnienie powietrza rozciąga go we wszystkich kierunkach), a np. nie wydłuża się tylko (zależy to jeszcze od rodzaju balkonika ).

Zastanówmy się jeszcze od czego zależy ciśnienie wywierane przez ciecze. Z własnego doświadczenia wiemy, że im głębiej zanurkujemy w jeziorze, czy basenie, tym ciśnienie to jest bardziej odczuwalne, zależy więc od głębokości, czy fachowo mówiąc wysokości słupa cieczy. Jednak, jeśli zanurkujemy w słonym oceanie, to uszy zaczynają nas boleć już na mniejszych głębokościach. Wynika stąd wniosek, że ciśnienie hydrostatyczne zależy również od gęstości cieczy. Zależności te przedstawia się równaniem:

p = ς ^. g ^. h

gdzie: p - ciśnienie hydrostatyczne, ς - gęstość cieczy, g - przyspieszenie ziemskie, h - wysokość słupa cieczy

A teraz trochę multimediów:

Ciśnienie Hydrostatyczne

Ciśnienie hydrostatyczne – ciśnienie, jakie panuje na pewnej głębokości w cieczy niebędącej w ruchu, która znajduje się w polu grawitacyjnym. Analogiczne ciśnienie w określane jest mianem ciśnienia aerostatycznego. Jednostką ciśnienia hydrostatycznego jest (w paskal Ciśnienie to oblicza się ze wzoru:

gdzie

– gęstość cieczy – w układzie SI w kg/m³

– przyspieszenie ziemskie(grawitacyjne) – w układzie SI w m/s²

– głębokość zanurzenia w cieczy (od poziomu zerowego) – w układzie SI w metrach(m).

Grawitacja w przypadku obu rodzajów ciśnień – hydrostatycznego i aerostatycznego – wywołuje zmianę ciśnienia w zależności od głębokości – im niżej tym większe ciśnienie. Jest ono skutkiem nacisku (ciężaru) ze strony słupa płynu położonego nad punktem pomiaru – im wyższy słup, typ większy nacisk. Np. na Ziemi ciśnienie w wodzie (ciśnienie hydrostatyczne) zwiększa się co 10 m o jedną atmosferę techniczną. Ciśnienie powietrza na poziomie morza jest równeatmosferze fizycznej, jest ona w przybliżeniu równa atmosferze technicznej. Wynika stąd, że ciężar słupa powietrza nad powierzchnią ziemi jest w przybliżeniu równy ciężarowi słupa wody o wysokości 10 m (10 ton wody nametr kwadratowy.

Jeżeli uwzględni się zarówno ciśnienie zewnętrzne, jak i ciśnienie hydrostatyczne, wówczas całkowite ciśnienie w płynie wyraża wzór:

gdzie:

– zewnętrzne ciśnienie wywierane na ciecz na poziomie uznanym za zerowy (h = 0). Dla zbiorników otwartych jest to ciśnienie atmosferyczne na powierzchni cieczy (w warunkach normalnych 1013 hPa).

Programy do zabawy ciśnieniem:
START: Symulator ciśniena

START: Podlewanie Kwiatków



Multimedia:

Prawo Archimedesa!!!!!!!!!!

Prawo Archimedesa

W ujęciu Archimedesa prawo to brzmi następująco:

Każde ciało zanurzone w cieczy traci pozornie na ciężarze tyle, ile wynosi ciężar cieczy wypartej przez to ciało, tzn. ciało zanurzone w cieczy doznaje ze strony tej cieczy parcia do góry, równego co do wartości ciężarowi cieczy wypartej przez to ciało.

Z czasem prawo to uogólniono na gazy i ciała sypkie spełniające określone warunki.

Jak głosi legenda, Hieron II po obwołaniu go królem Syrakuz w 265 p.n.e. zamówił dla siebie koronę z czystego złota. Władca nie dowierzał jednak złotnikowi. Posądzał go o to, że koronę wykonał ze srebra i z zewnątrz tylko pozłocił. Zwrócił się tedy do przebywającego na jego dworze Archimedesa, aby ten sprawdził jego przypuszczenie, nie niszcząc pięknej korony.

Archimedes długo myślał nad tym zadaniem, niestety, bez skutku. Zastanawiał się nad tym nawet w kąpieli. Siedząc kiedyś w wannie zauważył, że ciała zanurzone w cieczy wydają się lżejsze. W tym momencie przyszło nań olśnienie. Z okrzykiem: heureka! (znalazłem!) Archimedes ponoć wyskoczył z wanny i w stroju mocno niekompletnym pobiegł przez miasto do swego króla, aby mu zakomunikować o rozwiązaniu problemu. Jeśli więc wierzyć legendzie, to dzięki zadaniu króla Hierona Archimedes odkrył ważne prawo, zwane dziś prawem Archimedesa, które stanowi podstawę teorii pływania ciał.

Jeżeli rzeczywiście Archimedes odkrył to prawo w wannie, to trudno się dziwić, że był zaskoczony prostotą metody, jaką należało zastosować, aby rozwiązać postawione mu zadanie. Srebro ma bowiem gęstość prawie dwa razy mniejszą niż złoto. Fałszywa korona musiałaby więc mieć znacznie większą objętość niż korona z czystego złota o tej samej masie i co za tym idzie wypierałaby więcej wody, a zatem więcej traciłaby pozornie na ciężarze". Inaczej fałszywa korona byłaby w wodzie znacznie lżejsza niż próbka czystego złota o tej samej masie.

Prawo Archimedesa jest najważniejszym, lecz bynajmniej nie jedynym osiągnięciem Archimedesa w zakresie hydrostatyki. Jego badania i spostrzeżenia dotyczące warunków równowagi cieczy i warunków pływania ciał legły u podstaw rozwoju tej dziedziny.

Prawo to nie sprawia chyba większego problemu, ciało zanurzone w wodzie staje się lżejsze. O ile? Siłę wyporu liczymy z równania:

F_w = ς_c ^. g ^. V_c

gdzie: ς_c - gęstość cieczy, g - przyspieszenie ziemskie, V_c - objętość wypartej cieczy.

Dzięki sile wyporu np. statki mogą pływać po wodzie.

Film:

Narzędzie do badania prawa archimedesa:

START: Symulator Archimedesa 

Warunki pływania CIAŁA!!!

Wyporność to podstawowy parametr określający wielkość okrętów rzadziej innych jednostek pływających. Wyporność jest miarą siły wyporu, określa masę wody wypartej przez zanurzoną część okrętu zgodnie z prawem Archimedesa (objętość zanurzonej części okrętu pomnożoną przez ciężar właściwy wody). Miarą wyporności jest tona (1000 kg)

Wyporność okrętu równa jest aktualnej masie okrętu, dlatego wyróżnia się przede wszystkim:

• wyporność okrętu pustego (bez zapasów, ładunków, paliwa i amunicji)
• wyporność standardową (okręt z załogą, amunicją, zapasami itp. ale bez paliwa i wody kotłowej)
• wyporność pełną (bojową) (wyporność standardowa z pełnym zapasem paliwa i wodą kotłową)
• wyporność maksymalną (największą dopuszczalną wyporność, przy przyjęciu na okręt dodatkowych ciężarów

1) wypór hydrostatyczny - siła stanowiąca wypadkową naporów hydrostatycznych działających na ciało częściowo lub całkowicie zanurzone w cieczy. Wypór skierowany jest przeciwnie do siły ciężkości ,prawo Archimedesa. Zaczepiony jest umownie w tzw. środku wyporu, który pokrywa się ze środkiem masy wypartej cieczy. W przypadku statku lub jachtu wypór w warunkach statycznych równa się wyporności.

2) wypór hydrodynamiczny - siła nośna działająca na ciało poruszające się w wodzie. W przypadku jednostek pływających, przy odpowiedniej bryle, niewielkiej masie i dostatecznie dużej prędkości, może w pełni zrównoważyć ciężar, umożliwiając żeglugę w ślizgu.


Programy do zabawy statkami:

START: Zatop łódź

Hamulce samochodowe i pompy.

Układ hamulcowy pojazdu to wszystkie elementy mające na celu zatrzymanie pojazdu będącego w ruchu (a także utrzymanie go w miejscu np. na pochyłości). Samochód zgodnie z przepisami musi być wyposażony w dwa układy hamulcowe:

• podstawowy (roboczy) – uruchamiany nogą poprzez naciśnięcie pedału hamulca. Hamowanie odbywa się tylko w czasie gdy hamulec jest naciskany (układ monostabilny)
• dodatkowy (awaryjny; potocznie: ręczny) – hamulec ten służy głównie jako hamulec postojowy w celu zabezpieczenia pojazdu przed zjechaniem z miejsca postoju. W razie awarii hamulca podstawowego ma on za zadanie awaryjne wyhamowanie pojazdu. Hamulec awaryjny jest aktywowany, w zależności od rozwiązania, ręką lub nogą. Działa on od momentu włączenia aż do momentu jego wyłączenia (układ bistabilny)

Podstawowy układ hamulcowy w samochodzie osobowym najczęściej działa na zasadzie prasy hydraulicznej. Kierowca naciskając pedał hamulca tłoczy płyn nieściśliwy w układzie hydraulicznym do tłoków znajdujących się w cylindrach hamulców kół. Tłoki w hamulcach kół przednich mają większą powierzchnię niż tłoki w tylnych hamulcach. Dzięki temu siła hamowania kół przednich jest większa niż tylnych. Największą zaletą hydraulicznego układu hamulcowego jest to, że siła hamowania jest rozkładana równo na koło prawe i lewe tzn. koła każdej osi są hamowane z taką samą siłą (czego nie zapewniały stosowane wcześniej układy cięgien). Hamulec hydrauliczny jest najczęściej wspomagany układem wspomagania zasilanym podciśnieniem z układu dolotowego silnika. W przypadku zatrzymania się silnika wspomaganie przestaje działać. Przy niedziałającym wspomaganiu w samochodzie osobowym kierowca najczęściej nadal jest w stanie hamować hamulcem podstawowym. Wymaga to większej siły ale jest możliwe.

Pompa hamulcowa

Jednym z elementów układu hamowania jest pompa hamulcowa. Ma ona dwie sekcje (dwa tłoki w dwóch oddzielnych cylindrach) dla dwóch obwodów hamowania. Na pompie hamulcowej umieszczony jest zbiornik z płynem hamulcowym. W trakcie hamowania klocki hamulcowe ścierają się. Im bardziej klocki są zużyte tym bardziej są wysunięte tłoki w zaciskach hamulcowych. To z kolei powoduje zwiększenie pojemności układu hamulcowego i spadek poziomu płynu w zbiorniczku z płynem hamulcowym. Jest to zjawisko prawidłowe. Poziom płynu hamulcowego w zbiorniczku spada w miarę zużywania się klocków. Na podstawie poziomu płynu można szacować stan klocków, pod warunkiem, że płyn nie był uzupełniany. W nowych samochodach w zbiorniczku hamulcowym stosuje się czujnik poziomu cieczy. Czujnik ten uruchamia lampkę ostrzegawczą. Jeśli lampka zapali się w czasie jazdy, ale od czasu do czasu gaśnie to najprawdopodobniej klocki są mocno zużyte i trzeba je wymienić. Drugą możliwością jest uszkodzony przewód hamulcowy. Wtedy pozostaje hamowanie jednym obwodem i zatrzymanie pojazdu w bezpiecznym miejscu. Trzeba pamiętać, że lampka sygnalizująca niski poziom płynu jest często uruchamiana także, przez zaciągnięcie hamulca awaryjnego.

Dlaczego samoloty LOT-u latają??!!!

Siła nośna - siła działająca na ciało poruszające się w płynie, prostopadła do kierunku ruchu. Najbardziej reprezentatywnym przykładem wykorzystania siły nośnej jest siła nośna skrzydła samolotu.

Siła nośna działa na skrzydła i usterzenie samolotu (rys.1), łopaty śmigła lub wirnika śmigłowca, na żagiel jachtu, jego ster, kil lub miecz, na łopatki turbin i sprężarek. Działa na lecące pociski i rakiety, określała też tor zejścia przy powrocie kapsuły dowodzenia Apollo. Dodatkowe skrzydła samochodów wyścigowych, wytwarzając siłę nośną skierowaną w dół, powodują zwiększanie docisku do jezdni, zwiększając przyczepność.

Siła nośna jest niekiedy czynnikiem szkodliwym i trzeba podejmować specjalne kroki, aby uniknąć jej wpływu. Na przykład kominy na Wyspach Brytyjskich, gdzie częste są silne wiatry, mają specjalne spiralne kołnierze z blachy, aby uniknąć pulsującej siły mogącej rozkołysać komin. Nie jest to bynajmniej siła oporu, ale zmienna (w takt odrywania się od komina zawirowań powietrza), prostopadła do kierunku wiatru siła, a więc – według przyjętej definicji – siła nośna.

Mechanizm powstawania siły nośnej

Rys.2 Szkic opływu profilu

Rys.3 Szkic opływu profilu na początku ruchu, bez cyrkulacji

Rys.4 Szkic nieustalonego opływu profilu

Rys.5 Szkic opływu profilu z cyrkulacją

W przypadku płynu doskonałego i przepływu płaskiego, co odpowiada nieskończenie dużemu wydłużeniu skrzydła, moduły składowych ‘Vz’( o których mowa w punkcie „Ogólne wnioski na podstawie zasad dynamiki Newtona”) są w stanie ustalonym identyczne. W tym przypadku różnica całkowitej ilości ruchu przepływającego płynu w kierunku prostopadłym do kierunku niezakłóconego przepływu między płaszczyzną X1-X1 a X2-X2 (rys.2) powoduje (oczywiście za pośrednictwem ciśnienia płynu) powstanie siły nośnej. Wartość tej siły przy opływie cieczą doskonałą z prędkością dużo niższą od prędkości dźwięku dana jest teoretycznym wzorem Żukowskiego dla profilu Żukowskiego:

Obliczenie energii płynu w płaszczyznach X1-X1 i X2-X2 wskazuje, że w przypadku cieczy doskonałej i przepływu płaskiego nie zachodzi zmiana energii cieczy na skutek generowania siły nośnej, czyli brak powodowanego w ten sposób oporu .

Dla innych profili i płynów takich, jak powietrze i woda, wartości współczynnika Cz są w rzeczywistości zbliżone.

Przepływ wokół profilu wytwarzającego siłę nośną charakteryzuje się powstaniem szczególnych pól ciśnień i prędkości, przy czym pole prędkości musi mieć różną od zera cyrkulację.

Na poglądowym szkicu (rys.2) przedstawiony jest przepływ płaski wokół profilu wytwarzającego siłę nośną. Pokazany jest tu układ ciśnień i związane z nim pole prędkości, które oznaczać się musi (gdy istnieje siła nośna) istnieniem cyrkulacji, będącej charakterystyczną cechą takiego pola prędkości, którego składową jest ruch okrężny; cyrkulacja jest wtedy sumą iloczynów składowej prędkości stycznej do pokazanej na rysunku niebieskiej obejmującej profil krzywej przez długości odpowiadających elementarnych odcinków tej krzywej (i jest taka sama dla każdej innej krzywej zamkniętej obejmującej ten profil). Pokazany na rys.2 przebieg linii prądu i rozkład ciśnień dotyczy stanu ustalonego.

Bezpośrednio po rozpoczęciu ruchu z daną prędkością i kątem natarcia przepływ jest bezcyrkulacyjny i siła nośna nie występuje (rys.3). Taki przepływ jest jednak niestabilny; na krawędzi spływu zachodzi gwałtowna zmiana kierunku ruchu płynu, co prowadzi do formowania się tak zwanego wiru początkowego (rys.4), który w pewnym momencie odrywa się i oddala wraz z przepływem od profilu, w wyniku czego - jako swoista reakcja -wokół profilu pojawia się cyrkulacja i omówiony wyżej stan ustalony, charakteryzujący się między innymi tak zwanym "spływem na ostrzu", czyli gładkim przejściem krawędzi spływu profilu (rys.5). Ilość ruchu okrężnego wokół profilu, określona wartością cyrkulacji i proporcjonalnej do niej siły nośnej, ma ten sam moduł lecz przeciwny kierunek, jak ilość ruchu okrężnego oddalającego się wiru startowego.

Każda zmiana prędkości lub kąta natarcia powoduje powstanie i oderwanie się wiru, zmniejszającego lub zwiększającego cyrkulację i siłę nośną.

Pojęcie cyrkulacji ma istotne znaczenie dla zrozumienia procesu powstawania siły nośnej i jest też przydatne dla niektórych obliczeń; szczegółowiej ta sprawa omówiona jest w artykule powstawanie siły nośnej.

Siła nośna przy prędkości naddźwiękowej

Rys.10 Poglądowy szkic przedstawiający naddźwiękowy opływ płaskiego profilu wytwarzającego siłę nośną.

Powstawanie siły nośnej przy prędkości naddźwiękowej wyjaśnia się (i w prostszych przypadkach oblicza) stosunkowo prosto na podstawie własności gazów doskonałych oraz fal uderzeniowych i rozrzedzeniowych. Współczynnik siły nośnej Cz jest tu też w przybliżeniu liniowo zależny od kąta natarcia, lecz jego pochodna względem tego kąta jest zdecydowanie mniejsza niż w przepływie z małymi prędkościami i szybko maleje wraz ze wzrostem prędkości.

troche smiechu

Nauczyciel fizyki pyta ucznia:
- Jasiu w jaki sposób można uzyskać światło dzięki wykorzystaniu wody?
- Trzeba umyć okno, panie profesorze.

Nauczyciel fizyki pyta Jasia:
-Skąd się bierze prąd?
-Z Afryki!- odpowiada Jaś.
-Skąd ci to przyszło do głowy?
-Bo jak wczoraj u nas zgasło światło, to tata zawołał: -I znów te małpy wyłączyły prąd!

Nauczyciel pyta Jasia na lekcji chemii.
- Na co dysocjuje Hg?
- Na H i na g, czyli na wodór i grawitacje - odpowiada Jaś.

Nauczyciel fizyki pyta uczniów:
- Kto waszym zdaniem był największym wynalazcą wszechczasów?
- Edison - odpowiada Krzyś.
- Czy mógłbyś to uzasadnić?
- Gdyby nie on, musielibyśmy telewizję oglądać przy świecach!

Nauczyciel matematyki wyjaśnia dzieciom, że połowy są zawsze równe. Po chwili dodaje:
- Co będę wam dużo tłumaczył i tak większa połowa nie zrozumie.

Złapał diabeł Polaka, Francuza i Anglika.
- Macie wykrzyknąć słowo, a jeśli echa nie będzie słychać co najmniej 5 minut to zabiję!
Anglik krzyknął - O....k....k...jjj! - echo słychać było 3 minuty.
Francuz krzyknął - O....uuu...iiii! - echo słychać było 4 minuty.
Polak krzyknął - Wódkę daaaaająąąąą!
A echo - Gdzie ... gdzie ... gdzie ...? - słychać było 2 godziny.

Wchodzi student fizyki na egzamin:
- Jakim prawem pan tu wszedł? - pyta egzaminator.
Student patrzy zdziwiony. Profesor sam odpowiada:
- Prawem tarcia, drogi panie, niestety dwója!

Student zdaje egzamin z elektrotechniki, lecz odpowiedzi studenta są poniżej krytyki. W końcu profesor zły, mówi:
- Dam panu trójkę, jeżeli powie pan ile jest żarówek w tej sali.
Student zaskoczony szybko policzył i odpowiada: - Trzydzieści.
Na to profesor odpowiada - Nieprawda. Po czym wyjął jedną żarówkę z szuflady biurka.
Za rok ten sam student podszedł do egzaminu i sytuacja się powtórzyła. Na pytanie profesora o ilość żarówek odpowiedział, że trzydzieści jeden. Na co profesor z uśmiechem:
- Nieprawda. Nie mam żarówki w szufladzie.
- Ale ja mam - odparł student wyciągając żarówkę z marynarki. I dostał tróję.

Na lekcji astronomii nauczyciel pyta uczniów:
- Kto to był Mikołaj Kopernik?
W klasie zapadłą długa cisza. Nagle odzywa się Jasiu:
- Ja wiem kto to był Kopernik.
- Więc powiedz nam wszystkim kim był ten sławny Polak?
- Najlepszym piłkarzem na świecie bo jak kopnął Ziemię to do tej pory się kręci!

Na zajęciach ze studentami w ramach Studium Wojskowego z taktyki oficer wojsk lądowych omawia tor lotu pocisku będący krzywą balistyczną. W pewnym momencie jeden ze studentów zadaje pytanie. Po jakim torze będzie leciał pocisk gdy zostanie wystrzelony z okrętu bojowego na pełnym morzu? Oficer po dłuższym namyśle odpowiada:
- To nie nasza sprawa lecz marynarki wojennej.

W szkole artylerii oficer tłumaczy:
- Panowie podoficerowie, widoczną tu górę przestrzelić można pod kątem, którego sinus jest równy półtora.
- Panie kapitanie, mnie zawsze uczono, że sinus jest mniejszy niż 1.
- W zasadzie podchorąży, to macie rację, ale w warunkach bojowych wszystko jest możliwe.

W 1982 roku w czasie stanu wojennego w Polsce każdy zakład miał swojego komisarza wojskowego. Przyjeżdża pułkownik przydzielony do nadzorowania fabryki produkującej materiały półprzewodnikowe i z oburzeniem pyta:
- Dlaczego robicie pół przewodniki, a nie całe przewodniki? Wojsko was nauczy porządku i solidności.

Na uczelniach wykładowcy są często świetnymi naukowcami ale kiepskimi wykładowcami. Na jednym z wykładów z profesorem fizyki można było zrozumieć tylko co najwyżej połowę powiedzeń i anegdot. Najbardziej ulubione stwierdzenie: Bo proszę Państwa kobieta bez torebki traci połowę na swojej wartości.

Pewien farmer zatrudnił grupę fizyków, żeby zbadali i ulepszyli technologię produkcji mleka. Po roku powstał raport, który zaczynał się od słów: "Rozważmy krowę o promieniu R i masie M, która wprowadza do organizmu stały strumień trawy G".

Sześcioletni Walduś, syn nauczycielki fizyki po dyskusjach z mamą na temat budowy otaczającego świata idzie wieczorem myć się do łazienki. Siedzi cicho pół godziny w wannie "bardzo gorliwie" się myjąc. Po wyjściu z wanny mama z przerażeniem stwierdza, że syn jest brudny jakby w ogóle się nie mył. Walduś z zatroskaną miną pyta zdumioną mamę:
- Mamo czy ja się kąpałem w atomach?

Pewnego dnia mały syn matematyka przyszedł dumny ze szkoły i pochwalił się ojcu, że tego dnia dzieci uczyły się o zbiorach:
- Na przykład nauczyciel polecił wstać wszystkim uczniom, którzy przynieśli bułki na śniadanie. I to był zbiór dzieci, które miały bułkę na śniadanie. Potem wstały te dzieci, które przyniosły chleb z wędliną, i to był zbiór dzieci, które miały na śniadanie chleb z wędliną. Potem nauczyciel poprosił, aby wstały te dzieci, które niczego nie miały na śniadanie, ale takich nie było, więc to był zbiór pusty.
Zadowolony z postępów syna matematyk zapytał go:
- A czy tych kilka marchewek, które mam na talerzu, też może stanowić zbiór?
To pytanie wyraźnie zbiło z tropu malca, ale po chwili uśmiech rozjaśnił mu twarz i odrzekł:
- Tak, gdyby tylko te marchewki mogły wstać.

Nauczyciel fizyki egzaminuje uczniów zadając pytania z mechaniki. Uczniowie są słabo przygotowani i źle odpowiadają. Nauczyciel mówi:
- idźcie pobiegać wokół szkoły i przyjdźcie jeszcze raz to może lepiej będziecie odpowiadać.
Jeden z uczniów zostaje a nauczyciel zdenerwowany pyta:
- dlaczego zostałeś. Na to uczeń:
- w którym kierunku mam biegać, z jaką prędkością i z przyspieszeniem?
Zdałeś odpowiada nauczyciel.